2021 - Juli Zwartemeer / Bargercompascuum

We gaan een paar dagen terug in de tijd in een voor ons redelijk onbekend stukje Nederland. Er is nog plek op een kleine SVR camping in Zwartemeer. Dat ligt vlak aan de Duitse grens, westelijk van Emmen. De camping grenst aan een flink natuurgebied, het zgn. Bargerveen. Het blijft drukkend warm dus het is pas in de vooravond als we een wandeling doen door het veengebied. Liefhebbers van (water-)vogels en heel veel verschilende soorten plantjes en bloemen kunnen hier hun hart ophalen. Het is in ieder geval een prachtig natuurgebied!

Op zaterdag fietsen we door alweer prachtige stukjes natuur naar het Veenmuseum in Bargercompascuum, zo'n 7 km noordelijk vanaf de camping. Het is iets frisser dan vrijdag, maar nog steeds wel benauwd met continu dreigende luchten. Het is ontzettend rustig in het park. We gaan eerst met het oude veentreintje mee, de enige manier om bij de turfafgravingen te komen. Na een tijdje door het veen te hebben geboemeld, stoppen we en moeten we een stukje lopen. Daar krijgen we uitleg over het turfsteken. Zwaar werk en de betaling ging door muntgeld wat door de veenbaas zelf geslagen was. En daarmee konden de veenarbeiders alleen inkopen doen bij winkels die door de veenbaas beheerd werden. De turven dienden als brandstof voor verwarming en om te koken of als brandstof om machines mee aan te drijven. Later werden de turfblokken ook geperst, zodat ze langer brandden en werd het o.a. ook gebruikt door de Norit fabrieken.

Halverwege de terugweg met het veentreintje stappen we uit bij de aardappelmeelfabriek, waar het hele proces van aardappel tot meel te volgen is en allerhande apparatuur daarvoor nog bewaard gebleven is.

Er is op het terrein ook nog een harmonium museum, waar we een kijkje nemen. De enthousiaste beheerder is blij dat ie eindelijk mensen ziet en vertelt allerlei wetenswaardigheden. De zgn 'tongetjes' waarvan er een in een mondharmonica zit, zitten dus ook in grote aantallen in zo'n hormonium oftewel later ook wel orgel genoemd. De orgelpijpen zitten er alleen voor de sier, laten we ons vertellen. Nooit geweten ...

Daarna lopen we nog een rondje door de tijd, van plaggenhut tot eenvoudig klein huisje. En een turfhoop die in de oorlog bijna 5 jaar gediend heeft als woonplaats voor onderduikers. Zonder licht, verwarming, op 1.5 vierkante meter ... even wat anders dan de corona beperkingen .....

Terug op de camping, blij met een koel biertje uit ons rijdende huisje, bedenken we dat vroeger toch niet alles beter was ...