2022 - september 26 tm oktober 02 - Griekenland

Op maandag de 26e reizen we verder en bezoeken onderweg het theater van Epidavros. Het best bewaarde uit de Griekse oudheid, gebouwd in de 4e eeuw voor Christus volgens zuiver wiskundige principes. Het is indrukwekkend en ik zing op de middenstip ‘Happy Birthday’ terwijl Anno op de hoogste trede luistert. Hierna rijden we door naar het kanaal van Korinthe. Het is 6,3 km lang, 24 meter breed en het water is 8 meter diep én met de hand gegraven! Aan beide uiteinden zijn bruggen die onder water zakken om de schepen door te laten. De kanaalwanden zijn op sommige plekken bijna 80 meter hoog. We bekijken het van bovenaf en zijn onder de indruk. Aangekomen op de camping in Akrata houden we een happy hour en Anno wordt toegezongen door de groep. ’s Avonds gaan we met wat reisgenoten gezellig uit eten in het campingrestaurant.

De volgende dag wandelen we via het strand naar het stadje. We moeten daarbij door een rivierbedding, maar deze staat nagenoeg droog, net als veel rivieren hier. Het stadje stelt niet veel voor, maar we treffen wat reisgenoten op één van de terrasjes aan zee en drinken gezellig wat samen.

Woensdag gaan we op excursie. Eerst met de bus naar Diakopto en vandaar met een treintje door de Voiraikoskloof, met mooie uitzichten op de fraaie rotsformaties, naar Kalavrita op circa 750 meter hoogte. In het dorp bekijken we de Bryzantijnse kerk, wandelen wat rond en doen een lunch. Daar hadden we een uur voor gerekend maar dat is hier echt te kort, dat lukt de keuken en de bediening allemaal niet. Dus een deel van de lunch krijgen we mee in een doggy bag, want anders lopen we de bus mis. Deze brengt ons vervolgens naar het klooster Mega Spileo, één van de oudste van Griekenland. Het is in een holte van de rotswand gebouwd op een hoogte van 940 meter en telt 8 verdiepingen. Als we binnen rondkijken brult een norse monnik voortdurend: “no photo, no photo!! …. Volgens de reisgenoten is het ook geen wonder dat je chagrijnig wordt als je zo lang opgesloten zit. Via alweer een fraaie bergwereld worden we met de bus terug gebracht.

Wij, én nog 3 anderen hebben het plan opgevat om nogmaals naar het kanaal van Korinthe te gaan om daar met een bootje door het kanaal heen te varen. Even puzzelen hoe we daar komen, maar dat lukt. Te voet in een half uurtje naar het stadje waar het busstation is. We kopen kaartjes en daar staat zelfs een stoelnummer op, wat eigenlijk compleet overbodig is, want iedereen gaat gewoon ergens zitten. De bus brengt ons voor 6 euro zonder tussenstop zo’n 75 km verderop naar Korinthe. Vandaar met de taxi naar het haventje beneden en daar op de vooraf per email geregelde boot. Dan nog een uurtje wachten omdat er ook andere schepen door varen en er kan er maar één tegelijk …, de zinkbrug zakt naar beneden in het water en we varen … aan het eind bij de zee draait de boot en vaart weer terug. Geweldige ervaring om vanuit de diepte naar boven te kijken. Ruim 1,5 uur kijken we onze ogen uit… Daarna doen we nog een terrasje vlak bij de zinkbrug zodat we ook deze nog van dichtbij in werking kunnen zien. Als de taxi ons weer terug gebracht heeft, moeten we weer een kaartje halen bij het busstation. Ik loop naar binnen en zie 3 medewerkers, één zit heel wazig voor zich uit te kijken, de 2e is hysterisch aan het telefoneren en de derde zit gebogen achter de balie. Ik denk op z’n minst dat er iets ernstigs gebeurt is of dat ze net ontslag gekregen hebben, maar dat schijnt van niet. Toch kaartjes kunnen kopen, de bus heeft maar een kwartier vertraging en we komen weer veilig in het stadje en via een terrasje aan zee weer bij de camping en kunnen daar verhalen over onze geweldige dag!

Op vrijdagmorgen staat er, heel ongebruikelijk op dat tijdstip, een briefing gepland. Het blijkt dat de boot voor de overtocht a.s. zaterdag naar Ancona vertraagd is. We kijken er al niet vreemd meer van op, in plaats van 17.00 uur wordt het inschepen nu om 23.00 uur. Maar we moeten wel om 12.00 uur van de camping af … er is een braakliggend terrein naast de camping en wie dat wil, kan daar ’s middags staan. ’s Avonds is er het afscheidsdiner bij de camping. Het eten is prima, er is muziek, er wordt gedanst, een medewerkster doet ons de pasjes van de sirtaki voor … er zijn de gebruikelijke toespraakjes, kadootjes e.d.  Kortom, een gezellige avond!

De volgende dag nemen we rond 12.15 afscheid van de poezen die ons gezelschap hielden op de camping en gaan rijden. Onderweg maken we een stop in Egio waar we koffie met een crêpe eten en nog wat door het stadje lopen. Later in de middag eten we wat uitgebreider bij een klein haventje even voor Patras met uitzicht op de Rio Antirrio brug, die de Peleponesos verbindt met het vaste land van Griekenland. Rond 19.30 zijn we, nét voor het donker wordt in de haven en krijgen onze kaartjes. Om 21.00 kunnen we door de douane. Er wordt ook in de camper gekeken of we geen verstekelingen aan boord hebben. Onze wijnkelder merkt ie niet op …. Daarna kunnen we in de rij gaan staan, het inschepen start om 23.30 en duurt uiteindelijk tot 01.00 uur. Elke centimeter van de dekken wordt benut; auto’s, vrachtwagens, campers en caravans worden tot op een centimeter achter elkaar gedirigeerd met het gebruikelijke chaotische geschreeuw. We kunnen nog net onze camperdeur op een kiertje zetten en onszelf eruit wurmen. Dan op zoek naar de hut. Na enige studie blijkt er per etage meerdere gangen te zijn met even en met oneven nummers, wat hilarische toestanden oplevert. Als we onze spullen in de hut gezet hebben, gaan we op zoek naar de receptie maar stranden bij de bar waar al meer reisgenoten zitten. Rond 01.30 gaan we dan uiteindelijk maar naar de hut en tegen 02.00 uur gaat de boot dan eindelijk varen. Er is veel wind, de zee is ruw en de boot schommelt behoorlijk, dus dat slaapt niet zo lekker … De volgende dag is het ontbijten, lunchen én dineren bij een selfservice buffet en daar tussendoor wat wandelen over de verschillende dekken buiten en binnen zitten in de loungeruimte of bij de bar. ’s Avonds om 21.00 uur moeten alle spullen uit de hut zijn en moet iedereen wachten in de loungeruimtes. Rond 23.30 meren we aan in Ancona en na het uitschepen staan we uiteindelijk met een groepje rond 01.00 op een parkeerplaats bij de haven. We doen een borrel en nemen alvast afscheid van elkaar. Het is er lekker rustig, dus heerlijk geslapen … 

’s Morgens rond 9.00 uur zijn de eersten al weer vertrokken. Eén stel gaat nog niet naar huis, zij was al ziek, maar dat is gedurende de reis erger geworden en ze moet eerst naar het ziekenhuis om vervolgens met het vliegtuig naar huis begeleid te worden. De reisleiding blijft nog even om wat zaken te regelen. Een dochter al onderweg. Een beetje domper aan het eind van de reis, maar hopelijk gaat het goed komen.

Wordt vervolgd!