2023 - febr 1 tm 15 - overwintertrip

Het zonnetje schijnt en we lopen op woensdag via het stadje Mazarrón naar de oude zilver-, koper- en ijzermijnen. Het staat niet aangegeven, maar als we het éénmaal gevonden hebben, staan we verbaasd over zo’n uitgestrekt gebied, meer een soort maanlandschap met allerlei verlaten gebouwen, putten en schachten. Vandaar natuurlijk ook geen bekendheid hieraan, dat zou te gevaarlijk worden. Na elke heuvel volgt weer een prachtig kleurenspel, geweldig mooi. Bij thuiskomst doen we een ‘happy hour’ met A en G.

Op donderdag eten we met A op Spaanse lunchtijd (tussen 14 en 15 uur ) in een nabijgelegen authentiek restaurantje. Een Spaanse lunch is voor ons eigenlijk een soort diner met 4 of 5 gangen. Het bestaat doorgaans uit wijn of bier, een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht én een kop koffie. En dat alles doorgaans voor rond de 12 euro.

Op vrijdag verhuizen we via een prachtige route met smalle bergweggetjes naar Finca la Manchica nabij Fuente Alamo. Hier is het Belgische echtpaar Benny en Andy een aantal jaren geleden neergestreken en hebben ze een B&B gestart. In de wintermaanden kunnen er nu ook 4 campers staan. Het is er prachtig aangelegd en er is een weids uitzicht. We lummelen wat in de zon en doen per fiets (of gravelbike) en wandelschoenen wat tochtjes in de omgeving. Omdat er geen mogelijkheid is om ons campertoilet te legen (stond eerst niet op de site, na onze opmerking hierover ineens wél) gaan we toch wat vroeger dan gepland weer verder.

In plaats van vrijdag zijn we dus al op maandag bij de cp van John & Saskia, SenS Sleep. John staat ons al op te wachten als we op maandag het terrein oprijden. We zijn hier vaker geweest en vinden het een hele fijne plek om te vertoeven. Er kunnen maximaal 8 campers staan op een oude tennisbaan, met voor allemaal een vrij uitzicht over de omringende heuvels in een beschermd natuurgebied. Elke morgen komt de bakker langs en op andere dagen de groenteboer, de visboer, de kaasboer, de wijnboer en een soort SRV-kar met van alles-en-nog-wat. In het dorp Cuesta Blanca op circa een kilometer afstand is er nog een soort kruidenierswinkel (bekend als Ana) zoals dat bij ons 50 jaar geleden er uit zag en wat tevens café en tapasbar is. Veel werklui, boeren en wat er zoal maar onderweg of in de buurt is, komt hier tussen 14.00 en 15.00 uur eten. Ook is er in het piepkleine dorpje Cuesta Blanca nog een bodega met allerlei wijnen uit het vat en tevens ook een uitgebreide kruidenierswinkel.

Op donderdag lopen we via het natuurgebied en de ramblas naar restaurant El Castillo del Pinar, waar we een Spaanse lunch (voor ons 5-gangen diner) nuttigen. Daarna lopen we weer in een uurtje terug naar de cp.  Op vrijdag komen A en G ook weer aan en kunnen we weer bijkletsen, borrelen etc.

We maken diverse wandelingen door het natuurgebied, kijken nog even bij een andere cp, Finca Alegria, maar daar sta je achter een muur of een groen scherm, ziet er niet leuk uit …

 Op dinsdag gaan we tapas eten met A en G bij Ana in het dorp na een wandelingetje via de ramblas. Het is hier nog steeds te koud voor de tijd van het jaar, ook de natuur is hier achter. Er zou al veel meer moeten groeien en bloeien, al beginnen de amandelbomen al wel bloesem te krijgen. We zijn inmiddels verhuisd naar de mooiste plek op de hoek van de cp, met nóg meer uitzicht over het prachtige heuvellandschap!

Wordt vervolgd ….