2023 - febr 16 tm 28 - overwintertrip

Op donderdag de 16e gaan we eten met A en G en nog 2 campergasten in het Castillo del Pinar, inderdaad een heus kasteeltje. Wél wat gebrekkig onderhoud, maar dat is niet apart in Spanje. We lopen er in een klein uurtje naar toe, net als vorige week.  De anderen komen met auto/campertje vanwege de honden. Die blijven dan in de auto, maar kunnen dan toch in de gaten gehouden worden. We zijn aangekondigd door John, dus de chef heeft alle tijd gehad voor de voorbereidingen. Vlees, vis, vegetarisch … hij tovert meerdere gangen op tafel, heerlijk!

We rijden terug met A en G want we hebben inmiddels contact gehad met A en J, campervrienden die we vanuit onze Italië reis nog kennen. Ze staan op een camperplaats zo’n twee kilometer verderop en we lopen daar even heen. We kletsen gezellig bij, want zij gaan de volgende dag weer door in zuidelijke richting.

De volgende dag zwaaien we ook A en G uit, die richting de kust in noordelijke richting gaan. Op zaterdag lopen we via allerlei kleine paadjes naar Molinos Marfagones, een voorstadje van Cartegena. We doen een boodschapje en drinken een biertje op een terras. Binnen in het cafétje is het stampvol met Spanjaarden die honderduit kwebbelen en uitgebreid lunchen. We lopen terug via de ramblas. Altijd een mooie route hier en google geeft het goed aan door middel van een brede blauwe rivier op het scherm. Zeker nog niet bekend dat deze al jáaren droog staat en al behoorlijk begroeid is. Zo’n 13 km gelopen.

Op maandag de 20e fietsen we naar El Portus; via een mooie route is het flink afdalen … en dat betekent op de terugweg flink stijgen …pfff. Ook al heeft de fiets ondersteuning, je moet altijd nog wél zelf flink meetrappen, in ieder geval bij onze fietsen. El Portus bestaat uit een haventje, een paar huizen, een restaurantje en een naturistencamping op een afgelegen deel. Mooie rotsen en zee, verder is er weinig leven in het dorpje.

De volgende dag hebben we een wandeling gepland met de bedoeling tapas te eten in een café. Deze blijkt echter dicht te zijn en dus proberen we het een half uur later bij een restaurantje. Menu del dia lijkt niet al te uitgebreid, maar ja … dan ken je de Spanjaarden nog niet. Ruim een uur later hebben we dan ook geen tijd en ook geen zin meer om de route af te maken en gaan huiswaarts via een kortere weg. Als we de volgende dag een fietstochtje maken in de omgeving en de ‘Via Verde’ zoeken, een fietspad over een oude spoorlijn, lukt dat maar ten dele. Zoals gebruikelijk met wegen en paden hier, houdt het soms ineens op óf er staat een hek voor. Zowel google als diverse wandel of fietsapps kunnen er doorgaans ook geen touw aan vastknopen… We zien ook allerlei piepkleine dorpjes mét een naambordje, maar die zijn op geen enkele kaart terug te vinden ….

De 23e is het een bewolkte dag, mooi om verder te gaan. We rijden in noordelijke richting een mooie bergachtige route en verbazen ons over de 'skyline' van Benidorm en de vele appartementjes e.d. die daar nog steeds verrijzen. Circa 200 km verder komen we aan  CP Villa Marechal in Callosa d'en Sarià. Ook weer Nederlanders die hier begonnen zijn met een B&B en dat nu uitgebreid hebben met 4 camperplekken. Het ligt ca 6 km vanaf Altea (aan zee) het binnenland in. We staan voor een muur waar achter een weg loopt met vrij druk verkeer en aan de voorkant de 'afgedekte' boomgaarden. Na het weidse uitzicht bij John en Saskia is dit toch niet helemaal ons idee  ....  De volgende dag lopen we naar Altea, bewonderen de zee, de rotsen en spelen toeristje op de boulevard, doen een hapje en een drankje en lopen weer via een andere route terug; totaal ruim 15 kilometer. De kleine groene vruchten van de overdekte bomen blijken mispels te zijn.  

We vertrekken de volgende dag weer en rijden een super mooie bochtige bergroute via de cv755 en de cv70 van Altea naar Alcoy. Veel wielrenners en motorrijders onderweg en een toertocht van oldtimer mini's gezien. El Castell de Guadelest bewonderd, hoog op een berg gelegen. Helaas geen plek om de camper te parkeren.  Het geplande overnachtingsadres in Benilloba bleek alleen bereikbaar via een zeer steile weg vol gaten en stenen; hoewel we wel wat gewend zijn inmiddels, durfden we onze camper dat niet aan te doen en zijn we verder gereden. Uiteindelijk belandt op svr-camping Chella Natura, heél rustig gelegen, met mooie ruime plaatsen tussen de olijfbomen.

Een wandeling op maandag om brood te halen in het dorp bleek een kwestie van dalen en veel stijgen te zijn, dus het verse brood smaakte des te lekkerder toen we na twee uurtjes terug waren. De omgeving is prachtig, de zon lekker warm, maar de noordenwind bederft het een beetje. Morgen maar weer een stukje toeren.

Wordt vervolgd ….

NB: We danken onze volgers voor de reacties, in welke vorm dan ook!